صنعت دامداری، صنعتی رو به مرگ

به تازگی کشور نیوزلند به منظور کاهش تاثیرات گرمایشی خود و رسیدن به سطح کربن خنثی تا سال ۲۰۵۰ به برنامهٔ درسی دانش‌آموزان یک واحد درسی جدید اضافه کرده است که در آن راه‌های جلوگیری از گرمایش زمین آموزش داده می‌شود. در این واحد درسی، به دانش‌آموزان توصیه می‌شود گوشت و لبنیات را از برنامهٔ غذایی خود حذف کنند و حتماً می‌توانید حدس بزنید چه کسی شاکی شده است! بله، اتحادیه‌های دامداران! آنها گفته‌اند احساس می‌کنند این واحد درسی آنها را هدف قرار داده است.

خبر خوش آنکه این حرکت دولت نیوزلند یک حرکت منحصر بفرد نیست و چنین حرکت‌هایی در همه جای دنیا در حال شکل‌گیری‌اند. برای نمونه در سال ۲۰۱۷ خانم باربارا هندریکس، وزیر وقت محیط زیست آلمان، اعلام کرد که از این پس در هیچ یک از مهمانی‌ها و پذیرایی‌های این سازمان گوشت و ماهی سرو نخواهد شد و علاوه بر این، فقط از مواد ارگانیک و محلی که راه درازی را طی نکرده‌اند و دارای استاندارد تجارت عادلانه‌اند استفاده خواهد شد چون به گفتهٔ وی، سازمان محیط زیست باید یک الگوی خوب برای دیگران باشد.

اگرچه در این زمینه همیشه مبارزه‌ای نفس‌گیر میان جناح‌های درگیر، یعنی دولت‌ها، لابی‌های دامداری‌ و صنایع مرتبط، مدافعان حقوق حیوانات و طرفداران محیط زیست در جریان بوده است، به نظر می‌رسد که به یک نقطهٔ عطف تاریخی در زمینهٔ حذف محصولات حیوانی از سبد خرید مصرف کنندگان می‌رسیم، نقطه‌ای که در آن خط مشی کارشناسان تغذیه، فعالان محیط زیست، مدافعان حقوق حیوانات و منافع دولت‌ها با هم تلاقی می‌کند و بر زور لابی‌های صنعت دامداری می‌چربد.

.
و اما مجموعهٔ شرایطی که باعث رسیدن به این نقطهٔ عطف می‌شوند

1. سازمان‌های تحقیقاتی مرجع در زمینهٔ تغذیه به این نتیجه رسیده‌اند که یک برنامهٔ غذایی کاملاً گیاهی سالم و متنوع برای همهٔ گروه‌های سنی کافی و مناسب است و حتی می‌تواند جلوی بیماری‌های مزمن فراگیر کنونی را بگیرد.
2. فعالان محیط زیست اذعان می‌کنند که دامداری یکی از مهم‌ترین عوامل گرمایش و نابودی زمین است.
3. سازمان‌های برنامه‌ریزی برای غذا به این نتیجه رسیده‌اند که منابع زمین برای مصرف گوشت و لبنیات توسط جمعیت هفت و نیم میلیاردی و روزافزون بشر کفایت نمی‌کند و این نوع تغذیه ناپایدار است.
4. مدافعان حقوق حیوانات همیشه اذعان کرده‌اند که دامداری، استثمارگرانه و ظالمانه است و با افزایش جمعیت بشر و مصرف محصولات حیوانی، وضعیت حیوانات مرتب اسفبارتر می‌شود.
5. آگاهی مردم نسبت به مسایل تغذیه‌ای، زیست محیطی و حقوق حیوانات به سرعت رو به افزایش است و هر روز عدهٔ بیشتری به سمت تغذیه‌های پایدار و مسئولانه می‌روند.
6.  دولت‌ها که معمولاً دستشان با لابی‌های دامداری در یک کاسه بود، حالا در یک دوراهی قرار گرفته‌اند:
   از یک طرف، آنها مثل همیشه زیر فشار لابی‌های وابسته به صنعت دامداری‌اند و می‌خواهند آنها را راضی نگه دارند ولی از طرف دیگر، هم برای جلب رضایت مردم و اذهان بین‌المللی باید ثابت کنند که به نفع محیط زیست تصمیم می‌گیرند و هم قانوناً مجبورند به معاهدات بین‌المللی خود در قبال کاهش گازهای گلخانه‌ای و سایر مواردی که به گرمایش زمین دامن می‌زنند عمل کنند و در صورت نرسیدن به اهداف مشخص شده جریمه پرداخت کنند. این وضعیت باعث شده است که آنها نتوانند مثل سابق و به آسانی طرف لابی‌های صنایع دامداری را بگیرند.
7.  صنایع جایگزین با سرعت و شتابی بی‌سابقه در حال پیشروی‌اند و سرمایه‌گذاری‌های زیادی در این مسیر انجام می‌شود. از جایگزین‌های گیاهی گرفته تا تولید گوشت آزمایشگاهی، همه سعی می‌کنند گزینه‌های پایدارتر، کم‌ضرر‌تر و اخلاقی‌تری ارائه کنند.

بله ما به یک نقطهٔ عطف تاریخی در زمینهٔ پرورش حیوانات برای تغذیهٔ آدم‌ها رسیده‌ایم. همهٔ شواهد نشان می‌دهند که صنعت دامداری دارد آخرین تقلاهایش را می‌کند و صنعتی بی‌فرداست. اما در این بازی، بزرگ‌ترین نقش را مصرف کنندگان بازی می‌کنند پس مسئولانه انتخاب کنیم!