درست غذارسانی کنیم...
feeding strays
حامیان مهربان که به حیوانات غذارسانی می‌کنید، کارتان عالی و قابل تقدیر است ولی اگر قصد کمک به حیوانات را دارید با رعایت چند نکته، درست‌تر کمک کنید:

نکتهٔ شماره ۱: حیوانی را فدای حیوان دیگر نکنید. خرید گوشت لخم (چه گوشت گاو و گوسفند باشد، چه مرغ و چه ماهی) و خوراندن آنها به حیوانات، ظلم به حیوانات به اصطلاح «پرورشی» است چون باعث افزایش تقاضا برای گوشت و آزار و کشتار حیوانات بیشتر می‌شود. توجه داشته باشید که زندگی حیواناتی مانند مرغ، ماهی، گاو و گوسفند به مراتب بدتر از زندگی یک سگ یا گربه است. همیشه فقط «دورریز» کشتارگاه‌ها یا قصابی‌ها یا اغذیه‌فروشی‌ها یا رستوران‌ها را به سگ‌ها و گربه‌ها بدهید تا باعث افزایش تقاضا برای گوشت نشوید (در صورتی که به حیوانات اسکلت می‌دهید، آن را کاملاً چرخ کنید. وجود استخوان‌های ریز و تیز می‌تواند باعث پارگی روده‌ها و خونریزی داخلی در آنها شود. برای سگ‌ها می‌توانید مثلاً ضایعات را با مقداری مارکارونی یا برنج یا جوپرک یا آرد سبوس‌دار و مقداری سبزیجات مثل هویج و حتی مقداری نخودفرنگی یا عدس بپزید. همچنین، غذاهای پرادویه برای حیوانات مناسب نیستند. اگر از دورریز کانتین‌ها و رستوران‌ها استفاده می‌کنید، می‌توانید مثلاً تکه‌های گوشت پرادویه را بشویید و در آب بجوشانید تا قسمت زیادی از ادویه از آن خارچ شود).

نکتهٔ شماره ۲: غذارسانی بدون عقیم‌سازی حیوانات ماده، یک راه حل موقت است که در درازمدت پیامدهای بد بیشتری برای حیوانات دارد. غذارسانی در یک منطقه، باعث می‌شود که توله‌های بیشتری به سن بلوغ برسند. البته هدف ما همین است که این حیوانات زنده بمانند ولی بعد از مدتی تعداد حیوانات در منطقه افزایش پیدا می‌کنند و کل حیوانات منطقه با کمبود منابع از جمله همان غذا مواجه می‌شوند یا افزایش جمعیت آنها باعث شروع کشتارها در منطقه می‌شود و زندگی همهٔ حیوانات منطقه به طور جدی به خطر می‌افتد. اگر به طور مرتب و گسترده غذارسانی می‌کنید، در عقیم‌سازی هم فعال شوید (عقیم‌سازی حتماً باید توسط پزشک مجرب و در کلینیک‌ معتبر و با رعایت کامل اصول انجام شود) یا از گروه‌ها و افرادی که در عقیم‌سازی فعال‌اند بخواهید این وظیفه را بر عهده بگیرند. راه حل نهایی برای حیوانات وابسته به انسان، پیشگیری از زاد و ولد کردن آنهاست. هر حمایتی بدون عقیم‌سازی، یک چرخهٔ باطل است. رها کردن این حیوانات به سرنوشت شومشان هم غیر مسئولانه است و باعث  ادامهٔ رنج و دردشان تا ابد می‌شود.

نکتهٔ شماره ۳: در جاهای کم‌رفت و آمد غذارسانی کنید تا باعث نارضایتی مردم منطقه و دشمنی با حیوانات نشود. اگر مردم منطقه‌ای، نسبت به غذارسانی واکنش بد نشان می‌دهند بهتر است حیوانات را به جاهای دور از دید مردم بکشانید و آنها را عادت بدهید که در آنجا منتظر غذا بمانند. توجه کنید که بحث و جدل با مخالفان حضور حیوانات، خشم شما را تا حدودی کاهش می‌دهد ولی علاقهٔ این مردم نسبت به حیوانات را افزایش نمی‌دهد. این نوع برخوردها معمولاً به ضرر حیوانات تمام می‌شود حتی اگر شما آنجا نباشید که این ضرر را ببینید. با مخالفان و منتقدان، با ملایمت بحث کنید و سعی کنید آنها را به طرف حیوانات جذب کنید. با همان زبانی صحبت کنید که این مخالفان به آن اعتقاد دارند: به زبان وجدان، به زبان یک پدر و مادر، به زبان یک معتقد به دین...حیوانات به اندازهٔ کافی دشمن دارند. برای آنها دوستان جدید پیدا کنید. شاید غیر واقع‌بینانه به نظر برسد ولی با رفتار درست می‌توان تعداد زیادی از همین مخالفان را به طرفداران حیوانات تبدیل کرد.

نکتهٔ شماره ۴: طوری غذارسانی کنید که جان حیوانات به خطر نیفتد مثلاً مجبور نباشند از خیابان رد شوند یا زیاد از حد به جاده نزدیک شوند. 

نکتهٔ شماره ۵: اگر حیوانی دستی نیست، سعی نکنید او را دستی کنید. همهٔ آدم‌ها به اندازهٔ شما مهربان نیستند و اعتماد بیش از اندازه به انسان‌ها معمولاً به سود حیوانات تمام نمی‌شود.

نکتهٔ شماره ۶: در شهرها، بیش از اندازهٔ مصرف حیوانات غذا نریزید و تمام ظرف‌ها یا پلاستیک های احتمالی را جمع کنید. 

نکتهٔ شماره ۷: اگر به صورت مرتب غذارسانی می‌کنید سعی کنید مواد ضد عفونی کنندهٔ زخم (مثل اسپری otc و بتادین رقیق شده) با خود داشته باشید تا در صورت مشاهدهٔ حیوانات زخمی، زخم آنها را ضد عفونی کنید.