وقتی از آزمایش روی حیوانات صحبت می‌شود، بسیاری از مردم چند پزشک را مجسّم می‌کنند که برای نجات بشریت به چند موش بی‌احساس و بی‌درد آمپولی تزریق می‌کنند. این تجسّم فرسنگها با واقعیت فاصله دارد. هنگامی که از آزمایش روی حیوانات صحبت می‌کنیم، سخن ما به چتد موش (آن هم از نوع بی‌حس و بی‌درد!!!) مربوط نمی‌شود. وقتی از آزمایش روی حیوانات صحبت می‌کنیم، از صدها میلیون حیوان بی‌گناه صحبت می‌کنیم که هر ساله در بدترین شرایط به دنیا می‌آیند یا شکار می‌شوند، به بدترین نحو آزار و شکنجه می‌شوند و به بدترین مرگ‌ها می‌میرند:

  • موش‌هایی که در جعبه‌های پلاستیکی روی هم انباشته می‌شوند تا به آنها سم خورانده شود یا دست و پاهایشان قطع شود یا سلول‌های سرطانی به آنها تزریق ‌شود.
  • سگ‌ها و گربه‌هایی که با آب جوش سوزانده می‌شوند یا دست و پایشان با یک پتک له می‌‌شود یا قطع نخاع می‌شوند یا با عمل جراحی مبتلا به دیابت، چاقی و غیره می‌شوند.
  • شامپانزه‌هایی که ویروس ایدز به آنها تزریق می‌شود و سال‌ها در قفس‌های بتونی سر خود را به دیوارها و میله‌ها می‌کوبند.
  • بچه میمون‌هایی که در روز تولد کور می‌شوند یا پلک‌هایشان به هم دوخته می‌شود تا در مورد کوری تحقیق شود.
  • میمون‌های بارداری که به صورت آنها ماسک‌های نیکوتین وصل می‌شود و تمام شبانه‌روز دود نیکوتین به ریه‌های آنها دمیده می‌شود تا اثرات نیکوتین بر آنها یا کودکان آنها بررسی شود!
  • میمون‌هایی که توسط تولید کنندگان دخانیات مرتب بامواد سمّی مسموم می‌شوند تا به قول خودشان سیگارهای جدید که در آنها از مواد افزودنی استفاده می‌شود، خطرناک‌تر از سیگارهای قبلی نباشند!!!
  • خرگوش‌هایی که روزها و هفته‌ها چشم‌هایشان با گیره باز نگه داشته می‌شود تا مرتب مواد شیمیایی ریمل‌، مواد شوینده و صابون در چشم‌هایشان ریخته شود یا مواد شیمیایی شامپوها، کرم‌ها، مواد شوینده و غیره روی پوست آنها آزمایش شود و هفته‌ها از عفونت شدید و زخم‌های چشم و پوست رنج می‌برند تا بالاخره کشته شوند.
  • حیواناتی که در هر ثانیه در موسسات آموزشی، دبیرستان‌ها یا دانشگاه‌ها تنها برای آموزش زنده‌شکافی می‌شوند در حالی که ده‌ها وسیلۀ آموزشی کارآمدتر و انسانی‌تر وجود دارد.

وقتی از آزمایش روی حیوانات صحبت می‌کنیم، از صنعتی صحبت می‌کنیم که درآمد سالانۀ آن در بسیاری از کشورها به میلیاردها دلار می‌رسد و توسط لابی‌های قدرتمندی حمایت می‌شود که شاید آخرین دغدغۀ فکریشان "خدمت به بشریت" باشد. وقتی از آزمایش روی حیوانات صحبت می‌کنیم، از دروغ بزرگی صحبت می‌کنیم که چندین قرن است گوش مردم را چنان پر کرده است که بسیاری گمان می‌کنند اگر روی حیوانات آزمایش نشود علم پزشکی از حرکت باز خواهد ایستاد. دروغی که سال‌های سال بدترین جنایات را با نام "علم" توجیه‌پذیر جلوه داده است.

آزمایش روی حیوانات در چه زمینه‌هایی کاربرد دارد؟

آزمایش روی حیوانات برای آموزش در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی، تحقیق در مورد تاثیر و عوارض جانبی داروها، تشخیص بیماری‌ها، ارزیابی روش‌های درمانی، تعیین میزان سمّی بودن مواد شیمیایی در صنایع مختلف مانند بیوشیمی، داروسازی، تغذیه، تولید محصولات آرایشی-بهداشتی، تهیه و آزمایش واکسن‌ها... کاربرد دارد. در سال‌های اخیر، تحقیقات پایه‌ای در دانشگاه‌ها و تحقیقات پزشکی رتبۀ اول و دوم استفاده از آزمایشات را به خود اختصاص داده‌اند. در سال ۲۰۰۴، ۳۳ درصد آزمایشات برای اهداف آموزشی در دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی دیگر، ۲۲ درصد برای تحقیقات پزشکی (پزشکی انسانی و دامپزشکی) و ۷ درصد برای تعیین عوارض مواد شیمیایی انجام شدند.