- نوشته شده توسط: تالین ساهاکیان
ماهیگیری، یک سرگرمی سالم و آرامش‌بخش یا خشونت در برابر حیوانات؟
برای بسیاری از مردم ماهیگیری با قلاب یک سرگرمی سالم و آرامش‌بخش به نظر می‌رسد. لب آب یا داخل قایق در سکوت نشستن و منتظر ماندن تا یک ماهی قلاب را گاز بزند و سپس آن همه «هیجان» و خالی کردن استرس و دق و دلی روزمره با در هم شکستن مقاومت حیوانی که برای نجات جانش تلاش می‌کند، تلاشی تلخ!
در دهه‌های اخیر حتی نوعی ماهیگیری به نام «شکار کن-آزاد کن» محبوبیت زیادی پیدا کرده است. در این نوع ماهیگیری ماهی شکار شده خورده نمی‌شود بلکه از آب بیرون کشیده می‌شود، وزن و قدش اندازه‌گیری می‌شود، در دست شکارچی‌اش عکاسی می‌شود و سپس دوباره به آب انداخته می‌شود. در اینجا، هدف بیشتر رقابت برای صید ماهی‌های بزرگتر و منتشر کردن عکس‌ها در مجلات و اینترنت است. برای این دسته از ماهیگیران، عکس ماهی صید شده یادآور «پیروزی» است. شاید بسیاری از مردم فکر کنند این نوع ماهیگیری یک سرگرمی «بی‌ضرر» است ولی اگر نقطه نظر قربانیان را هم به کل داستان اضافه کنیم می‌بینیم که این تصور کاملاً اشتباه است.
برای بیشتر ماهیگیران این کشمکش در زمانِ بیرون کشیدن ماهی از آب است که ماهیگیری را تا این اندازه جذاب می‌کند ولی بد نیست بدانیم در این مدت بر ماهی چه می‌گذرد؟
این عکس، نشان می‌دهد پس از گاز زدن قلاب بر یک ماهی آزاد چه می گذرد:
۱- ماهی آزاد قلاب را گاز می‌زند و به محض اینکه متوجه مقاومت می‌شود سعی می‌کند خودش را نجات دهد. در این مدت او فقط برای جذب اکسیژن از آب به دو سوم انرژی بدن خود نیاز دارد.
۲- برای اینکه میزان اکسیژن در خون بالاتر برود، در بدن ماهی هورمون‌هایی ترشح می‌شوند که جذب اکسیژن در آبشش‌ها را بیشتر می‌کنند.
۳- در عرض چند ثانیه ماهی به بیشترین سطح انرژی برای فرار می‌رسد. این همان زمانی است که ماهیگیر با مقاومت ماهی مواجه می‌شود و هر حرکت و مقاومت او را حس می‌کند.
۴- ماهی برای زنده ماندن می‌جنگد. دیگر اکسیژن کافی به ماهیچه‌ها نمی‌رسد. مقدار اسید خون بالا می‌رود و متابولیسم ماهی به هم می‌خورد.
۵- آب خیلی زیادی وارد آبشش‌ها می‌شود. تعادل نمک در بدن ماهی به هم می‌خورد و ماهی که تا همین چند لحظه پیش آن همه قدرت داشت سست می‌شود و دیگر توان مقاومت ندارد.
۶- ماهیگیر ماهی را از آب بیرون می‌کشد و بعد از آن مبارزهٔ مرگ ماهی شروع می‌شود. در این زمان واکنش‌های استرس ماهی به حداکثر می‌رسند. دست زدن به ماهی سبب می‌شود که لایهٔ مخاطی محافظ پوست یا حتی خود پوست آسیب ببیند. اگر ماهیگیر از محافظ‌های پلاستیکی در نوک قلاب استفاده نکرده باشد، هنگام بیرون کشیدن قلاب از دهان ماهی به او آسیب بیشتری می‌زند. پس از آن ماهیگیر ماهی را در آب می‌اندازد.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند بیشتر ماهی‌هایی که در قلاب افتاده‌اند بعد از انداخته شدن در آب در نتیجهٔ زخم‌هایی که در زمان مقاومت در برابر بیرون کشیده شدن از آب ایجاد شده‌اند، می‌میرند. در بدترین حالت این زخم‌ها می‌توانند عفونت کنند. علاوه بر این، اگر ماهیگیر ماهی را خیلی سریع از عمق آب بیرون کشیده باشد، کیسهٔ هوای ماهی پاره می‌شود. این ماهی‌ها چند ساعت تا چند روز پس از آزاد شدن رنج می‌کشند تا بمیرند.
در سال ۲۰۱۵ دادگاه شهر مونستر آلمان رای بر غیر قانونی بودن «صید یادگاری» ماهی‌ها داد. بر اساس این رای، این نوع شکار ماهی‌ها با قانون حقوق حیوانات آلمان در تناقض است. اگر ماهیگیران در زمان بیرون کشیدن ماهی از آب متوجه می‌شوند که ماهی صید شده قابل خوردن نیست یا جزو ماهی‌های محافظت شده است یا کوچک است باید حتی الامکان از بیرون کشیدن ماهی از آب خودداری کنند. ماهی را به قایق نزدیک کنند و در همان آب او را از قلاب آزاد کنند. اگر این کار مقدور نیست، ماهیگیر باید از کشمکش بیشتر با ماهی خودداری کند بلکه با یک تور دسته‌دار ماهی را ازآب بیرون بکشد، قلاب را بیرون بیاورد و بدون معطلی ماهی را به آب باز گرداند. عکس گرفتن از ماهی، وزن کردن یا اندازه‌گیری جثهٔ او غیر قانونی است و جریمه دارد.
بر خلاف تصور بسیاری از مردم، ماهی‌ها هم مثل حیوانات دیگر درد می‌کشند و پتانسیل هوشی و عاطفی بالایی دارند. برای آگاهی بیشتر در مورد هوش و قابلیت‌های ماهی‌ها به این صفحه مراجعه کنید.