- نوشته شده توسط: تالین ساهاکیان
بوقلمون‌ها
بسیاری از مردم بوقلمون‌ها را تنها به صورت پیکرهای بی‌سر و با شکم‌های باز پر کرده با مخّلفات بر سر میز شام شب‌های عید ملاقات می‌کنند و آن را نمادی از برکت و شادی می‌دانند در حالی که اگر با شخصیت و خصایل این حیوان شگفت‌انگیز از نزدیک آشنا شوند، متوجه خواهند شد چیزی برای شادی بر سر پیکر بی‌سر این حیوان وجود ندارد.
بوقلمون‌ها موجوداتی زیبا، بازیگوش، باهوش، خوش‌حافظه، خانواده‌دوست، ورزش‌دوست و فوق‌العاده اجتماعی هستند. در محیط‌های طبیعی، بوقلمون‌ها روز خود را به مراقبت از بچه‌های خود، ساختن لانه، جستجو برای غذا، گرفتن حمام گرد و خاک، آراستن پرهای خود و بیتوته کردن بر شاخه‌های درختان می‌گذرانند.
بوقلمون‌ها، ورزشکاران نمونه
بوقلمون‌های پرورشی دستکاری ژنتیکی شده‌اند تا بسیار سریع چاق شوند ولی بوقلمون‌هایی که در طبیعت زندگی می‌کنند، بسیار ورزشکار هستند. بوقلمون‌های وحشی می‌توانند با سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت پرواز کنند و با سرعت ۲۲ کیلومتر در ساعت روی زمین بدوند.
طول عمر طبیعی بوقلمون‌ها
طول عمر طبیعی بوقلمون‌ها ۱۰ تا ۱۲ سال است ولی در دامداری‌ها بعد از رسیدن به ۵ ماهگی کشته می‌شوند.
تشخیص کامل رنگ‌ها در بوقلمون ها
بر خلاف بسیاری از حیوانات بوقلمون‌ها قادرند مانند انسان‌ها تمام رنگ‌ها را تشخیص دهند.
رابطۀ مادر فرزندی در بوقلمون‌ها
در طبیعت بوقلمون‌ها تا یک سالگی با مادر خود زندگی می‌کنند. این پرندگان آرام بسیار به فرزندان خود وابسته هستند. یک بوقلمون مادر با تمام شهامت و قدرت از فرزندان خود دفاع می‌کند. او تا یک سالگی جوجه‌ها با آنها و روی زمین می‌ماند تا زمانی که آنها بتوانند پرواز کنند و روی درخت‌ها بنشینند.
بوقلمون‌ها حیوانات خوش‌حافظه
اریک مارکوس، نویسندۀ کتاب «وگان: اخلاق جدید برای تغذیه» می‌گوید:
«بوقلمون‌ها چهرۀ شما را به خاطر می‌سپارند و با گذشت هر روز، که به آنها سر می‌زنید نزدیک‌تر به شما می‌نشینند. هر روز به آنها سر بزنید، بعد از مدت کوتاهی، تعدادی از آنها شما را به عنوان سوگلی خود انتخاب می‌کنند و هر موقع از راه می‌رسید دوان-دوان به سمت شما می‌آیند. اینجا به طور مشخص پرندگان شما را انتخاب می‌کنند نه شما پرندگان را. پرندگان مختلف آدم‌های مختلف را انتخاب می‌کنند.»
تولد بوقلمون‌ها در مزارع صنعتی
بوقلمون‌هایی که زندگی خود را در مزارع صنعتی شروع می‌کنند هرگز شانس دیدن مادر خود را ندارند همانطور که مادر و پدر آنها شانس دیدن همدیگر را نداشته‌اند! پس از تلقیح مصنوعی، بوقلمون‌های ماده تخم می‌گذارند، تخم‌ها بلافاصله به ماشین‌های مخصوص که وظیفۀ گرم کردن تخم‌ها را دارند منتقل می‌شوند. چند هزار جوجه به فاصلۀ چند ساعت از تخم‌های خود بیرون می‌آیند. با استفاده از یک دستگاه اتوماتیک پوسته‌های تخم‌ها و جوجه‌ها جدا می‌شوند. جوجه‌هایی که کمی در بیرون آمدن از تخم تاخیر دارند معمولاً همراه پوسته‌ها از سطل آشغال سر در می‌آورند. به نظر من اینها جوجه‌های خوش‌شانس هستند چون عاقبت بدتری در انتظار آنهایی است که از تخم بیرون آمده‌اند. تعدادی از جوجه‌ها بلافاصله داخل پلاستیک انداخته می‌شوند و در حالی که در پلاستیک‌ها بسته شده است، برای انجام آزمایشات در مورد سلامتی جوجه‌ها به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند. بعضی از این جوجه‌ها هم بدشانسی (؟) می‌آورند و قبل از آنکه در پلاستیک‌ها باز شود خفه می‌شوند.
زندگی بوقلمون‌ها در دامداری‌های صنعتی
وضعیت زندگی بوقلمون‌ها در مزارع صنعتی دقیقاً مانند زندگی مرغ‌هاست. هر پرنده حدود ۱ متر مربع فضا در اختیار دارد. اگر جثۀ یک بوقلمون را در ذهن خود مجسم کنیم، به راحتی می‌توانیم حدس بزنیم که آنها فضای کافی برای راه رفتن ندارند. در قفس‌های پرازدحام، این پرندگان از انجام ساده‌ترین کارهای لذت‌بخش مانند گرفتن دوش گرد و خاک، بزرگ کردن فرزندان، جستجو در خاک برای غذا، پرواز کردن و حتی دویدن محروم هستند. این شرایط سخت، بوقلمون‌ها را عصبی می‌کند طوری که شروع به آسیب زدن به همدیگر می‌کنند. برای کم کردن تلفات ناشی از این جنگ‌ها، هنگامی که بوقلمون‌ها هنوز جوجه هستند نوک بالا و چنگال‌های آنها با تیغ داغ بریده می‌شود و قسمت آویزان پرندگان نر که از نوک تا سینه‌ها امتداد دارد برداشته می‌شود. تمام این عمل‌ها بدون استفاده از داروی بی‌حسی انجام می‌شود.
برای آنکه وزن پرندگان در کمترین زمان ممکن یعنی ۵ ماه به چیزی فراتر از وزن طبیعی یک بوقلمون برسد، با استفاده از اصلاح نژادی، غذاهای هرمونی و غیره این پرندگان را که در حالت طبیعی هرگز دچار چاقی نمی‌شوند، آنچنان چاق می‌کنند که زیر بار وزن خود چلاق می‌شوند.
این بوقلمون‌ها تا روزی که مانند کالاهای بی‌ارزش داخل کامیون‌ها ریخته شوند تا به کشتارگاه برده شوند، هوای تازه را تنفس نمی‌کنند و نور خورشید را بر پشت خود حس نمی‌کنند. در برخی از پرورشگاه‌ها حتی به این هم اکتفا نمی‌کنند و پرندگان مریض و زخمی را آنقدر می‌زنند تا بمیرند یا آنها را خفه می‌کنند.
انتقال بوقلمون‌ها به کشتارگاه‌ها
انتقال بوقلمون‌ها به کشتارگاه‌ها ممکن است چند ساعت تا چند روز طول بکشد بی‌آنکه در راه به حیوانات آب و غذا داده شود یا فکری به حال سرما و گرمای آنها بشود. تعدادی از حیوانات در راه می‌میرند.
کشتار بوقلمون‌ها
بوقلمون‌هایی که زنده به کشتارگاه می‌رسند با خشونت از کامیون‌ها به داخل کشتارگاه منتقل شده و از پاها به چنگال‌ها آویخته می‌شوند و از جلوی یک تانک گیج کننده عبور داده می‌شوند تا گیج و کمی بی‌حس شوند. پرندگان در این حالت قادر به حرکت نیستند ولی هنوز زنده‌اند. پس از این مرحله پرندگان از جلوی یک تیغ الکتریکی عبور داده می‌شوند. برخی از پرندگان در جلوی مخزن گیج کننده جاخالی می‌دهند و با هوشیاری کامل به طرف تیغ الکتریکی که سرهای آنها را می‌برد می‌روند. اگر تیغ الکتریکی گردن پرنده‌ای را به درستی نبرد، پرندۀ نگون‌بخت زنده-زنده به مخزن پر از آب جوش که برای کندن پرهای آنها در نظر گرفته شده است انداخته می‌شود. تکلیف کشتار سنّتی هم که روشن است. اگر صحنۀ ذبح سنّتی یک بوقلمون را دیده باشید، حتماً اعتراف خواهید کرد که یکی از بدترین صحنه‌هاییست که می‌توان در زندگی دید.
