ده نکته برای گسترش گیاه‌خواری و شیوۀ زندگی وگن

۱-   به سلامتی و شادابی خود توجه کنیم:
اولین و مهمترین کاری که یک فرد وگن یا گیاه‌خوار می‌تواند انجام دهد، توجه به سلامتی و شادابی خود است. مخصوصاً در جامعه‌ای مانند جامعۀ ایران که گیاه‌خواری برای عموم مردم ناشناخته است و بیشتر کارشناسان تغذیه هم تلاش کافی برای بروزرسانی اطلاعات خود نمی‌کنند، تصور بیشتر مردم آن است که گیاه‌خواری و مخصوصاً تغذیۀ وگن نمی‌تواند سالم باشد. در چنین شرایطی، وضعیت جسمی و ظاهری ما تاثیری به مراتب قوی‌تر از حرف‌ها و کارهای ما دارد. دیدن یک گیاه‌خوار خموده یا بیمار (به هر دلیلی که باشد) اطرافیان را نسبت به کل گیاه‌خواری بدبین می‌کند در حالی که دیدن یک گیاه‌خوار شاداب، سالم و قوی باعث می‌شود که اطرافیان با دید بسیار مثبت‌تری به گیاه‌خواری نگاه کنند.
برای اطلاعات بیشتر در این مورد به این صفحه مراجعه کنید.

۲-   به شیوۀ زندگی وگن به عنوان یک «لذت» نگاه کنیم:

شیوۀ زندگی وگن نه یک «کار سخت» است، نه  «فداکاری» و نه «محدودیت». رو آوردن به شیوۀ زندگی وگن نیز مانند تغییر هر عادت دیگر نیاز به همّت و تلاش دارد ولی وقتی عادت‌ها و شیوۀ زندگی جدید ملکۀ جسم، ذهن و روح می‌شوند، آنقدر بدیهی و عادی به نظر می‌رسند که انگار از بدو تولد تنها این شیوه را تجربه کرده‌ایم. بله، طول می‌کشد تا یاد بگیریم چه بخوریم و چه نخوریم، چه بپوشیم و چه نپوشیم، چه بخریم و چه نخریم، چه چیزی را از کجا بخریم، به جای کدام وسیله یا غذا کدام وسیله یا غذای دیگر را بخریم، چطور آشپزی کنیم، در مهمانی‌ها چطور رفتار کنیم و ... ولی پس از آنکه بهترین راه‌حلها را پیدا کردیم کار بسیار آسان می‌شود. از طرف دیگر، مثلاً ذائقه بستگی به عادت دارد. به همین دلیل مدتی طول می‌کشد تا ذائقۀ ما تغییر کند ولی بعد از چند سال با کمال تعجب می‌بینیم که بدن و حس‌های ما به گوشت و محصولات حیوانی دیگر به عنوان غذا نگاه نمی‌کنند. شروع شیوۀ زندگی وگن ممکن است ما را با موانعی روبرو کند ولی بعد از مدتی به لذّت تبدیل می‌شود.

از طرف دیگر، صرفنظر از مسائل اخلاقی (خودداری از خشونت و حفظ محیط زیست) یک تغذیۀ کاملاً گیاهی سالم و متنوع فواید زیادی برای خود ما دارد مثلاً شانس ما را برای داشتن یک زندگی طولانی و زیبا به دور از بیماری‌هایی مثل دیابت، سرطان‌ها، بیماری‌های قلبی-عروقی، چاقی و غیره افزایش می‌دهد، به زیبایی ظاهری و تناسب اندام  کمک می‌کند، انرژی بیشتر و حس سبکبالی می‌دهد...

نگاه مثبت به شیوۀ زندگی وگن نه تنها آمادگی و قدرت ما را برای از میان برداشتن موانع بالاتر می‌برد، بلکه باعث می‌شود تصویر مثبت‌تری از این شیوۀ زندگی را به طرف بیرون انعکاس بدهیم و در نتیجه، میزان پذیرش این شیوۀ زندگی در میان اطرافیان خود را بالاتر ببریم. افراد وگنی که مرتب بر روی مشکلات تمرکز می‌کنند، این ذهنیت را به اطرافیان خود می‌دهند که این کار، کار حضرت فیل است. در مقابل، افرادی که همه چیز را به خود آسان می‌گیرند و روی لذت‌های این شیوۀ زندگی تمرکز می‌کنند، به دیگران نیز این احساس را می‌دهند که این کار نه تنها شدنی یلکه لذّت‌بخش است. پس از همین امروز شروع کنیم... به مشکلات و موانع به عنوان یک چالش نگاه کنیم که قرار است بر آنها غلبه کنیم و نه به عنوان یک «کار سخت»...

۳-   اطلاعات خود را در بارۀ همۀ جوانب شیوۀ زندگی وگن بالا ببریم:
در مورد همۀ مسائل شیوۀ زندگی وگن، شامل حقوق حیوانات، روتین‌های دامداری‌ها، مسائل محیط زیست مرتبط با دامداری، تغذیۀ وگن و غیره تحقیق کنیم و برای هر بحثی در هر سطحی آماده باشیم.

۴-    آگاهی  خود را به دیگران نیز منتقل کنیم:
شیوۀ زندگی وگن یک انتخاب شخصی نیست. ما این راه را انتخاب نکرده‌ایم چون مثلاً از مزۀ تخم‌مرغ یا گوشت خوشمان نمی آمده است. ما این راه را انتخاب کرده‌ایم چون راهی است که باعث آزار، خشونت و استثمار کمتر می‌شود پس نه‌تنها دلیلی برای مخفی کردن دلایل خود نداریم، بلکه باید برای انتخاب این راه به خودمان افتخار کنیم و به جای فرار از هر نوع صحبت  یا بحث در مورد آن، به محض آنکه فرصت مناسبی پیش می‌آید در مورد دلایل انتخاب این نوع زندگی با دیگران صحبت کنیم. حتی می‌توانیم چند بروشور کوچک در مورد جنبه‌های مختلف شیوۀ زندگی وگن درست کنیم و همیشه یک کپی از آنها را به همراه خود داشته باشیم و در صورتی که کسی علاقه به دانستن نشان می‌دهد، آنها را در اختیار او قرار دهیم.

۵-   یاد بگیریم با چه کسی چطور صحبت کنیم:
شاید این مورد از همۀ موارد دیگر مشکل‌تر باشد. هر کدام از ما به کرات در موقعیت‌هایی قرار گرفته‌ایم که چندان جالب نبوده‌اند. ما باید یاد بگیریم چه اطلاعاتی را در چه سطحی از جزئیات و در چه قالبی به افراد مختلف منتقل کنیم. به عبارت دیگر، گاهی باید یک ساعت بحث کرد و گاهی تنها  لبخندی معنی‌دار زد و گاهی به یک جملۀ کاری و به جا بسنده کرد، گاهی لازم است احساسات خود را منتقل کنیم، گاهی لازم است در سطح منطقی بحث کنیم، گاهی باید به آمار متوسل شویم، گاهی بهتر است بسیار مختصر صحبت کنیم و گاهی طولانی‌تر، گاهی باید سوالات را جدی بگیریم و گاهی به یک جواب طنز بسنده کنیم... این مورد، موردی است که هر کس با تجربه (و گاهی درد فراوان) یاد می‌گیرد ولی صد در صد ارزش تجربه کردن و یاد گرفتن را دارد.

۶-   هنر آشپزی خود را شکوفا کنیم:

      منتظر نباشیم تا مادر یا همسر ما گیاه‌خواری ما را بپذیرد و برای ما غذاهای گیاهی آماده کند. خودمان ابتکار عمل را به دست بگیریم. این مورد بیشتر به آقایان بر می‌گردد در حالی که تجربه ثابت کرده است، اگر آقایان همّت کنند آشپزهای قابلی از آب در می‌آیند!

۷-    اجتماعی باشیم:
شیوۀ زندگی وگن نباید به نفرت از دیگران و عقب کشیدن ما از روابط اجتماعی منجر شود. درست برعکس، باید سعی کنیم مانند سابق در متن جامعه حضور پررنگ داشته باشیم. تنها در صورت حضور در جامعه و رفت و آمد با افراد مختلف می‌توانیم آنها را تحت تاثیر قرار دهیم و شیوۀ زندگی وگن را گسترش دهیم.

۸-   از مهمانان خود فقط با غذاهای گیاهی پذیرایی کنیم:
مهمانی‌هایی که در آنها میزبان هستیم، بهترین فرصت را برای ما فراهم می‌کنند تا به دیگران نشان دهیم، گیاه‌خواری یک «ریاضت» نیست و با غذاهای گیاهی می‌توان ساده‌ترین تا رنگین‌ترین سفره‌ها با خوشمزه‌ترین غذاها را چید. گذشته از این، اگر دلیل ما برای رو آوردن به شیوۀ زندگی وگن خودداری از خشونت است دلیلی برای قائل شدن استثنا در روزهایی که مهمان داریم، وجود ندارد.

۹-   همیشه از قبل برای هر شرایطی آماده باشیم:
اگر قرار است با دوستان به پیکنیک برویم و آنها قرار است کباب کنند، به جای آنکه آنجا مثل بچه‌های یتیم دیگران را نگاه کنیم، مقداری سبزیجات برای کباب کردن با خود ببریم یا غذایی برای خودمان آماده کنیم و با خود ببریم. اگر به مسافرت می‌رویم، از قبل به این قضیه فکر کنیم که شاید همه جا غذای وگن مناسب در دسترس نباشد و مقداری غذای گیاهی با خود ببریم...

۱۰-  پشت شیوۀ زندگی وگن و ایده‌های خود سنگر نگیریم:

در اینکه شیوۀ زندگی وگن شیوۀ زندگی اخلاقی‌تری نسبت به استثمار و استفاده از محصولات حیوانی است شکی نیست ولی این باعث نمی‌شود که همیشه و در همۀ موارد حق با ما باشد. هر کدام از ما اشتباهات زیادی داریم و باید با انصاف و به دور از تعصب اشتباهات خود را بپذیریم. این کاملاً دور از انصاف است که هر وقت مورد انتقاد قرار می‌گیریم، مسئلۀ ظلم دیگران به حیوانات را پیش بکشیم و اشتباهات خود را پشت اشتباهات دیگران مخفی کنیم. یاد بگیریم که هر چیزی به جای خود نیکوست و هر سخنی جایی دارد...