مردی که قول داد تغییر دهد و تغییر داد......

بیشتر مردم در هر چرخهٔ ظلمی قرار داشته باشند یا قرار بگیرند می‌گویند «سیستم خراب است، ما هم مجبوریم مطابق سیستم عمل کنیم. اگر سیستم عادلانه‌تر بود، ما هم طور دیگری عمل می‌کردیم» ولی گروه (متاسفانه بسیار کوچک) دیگری از مردم هم هستند که نه تنها تن به سیستم ظلم نمی‌دهند بلکه برای تغییر آن دنیا را تکان می‌دهند.
دکتر نیل برنارد (متولد ۱۹۵۳)،  یکی از کسانی است که نشان داده است می‌شود در سیستم حل نشد بلکه آن را تغییر داد. زمانی که او دانشجوی پزشکی بود یک بار یکی از اساتید سر کلاس گفت: «هفتهٔ دیگه هفتهٔ سگ آزمایشگاهیه». آنها باید روی یک سگ سالم آزمایش می‌کردند و در پایان او را می‌کشتند. با آنکه در آن زمان زنده‌شکافی حیوانات جزئی اجباری از برخی واحدهای درسی رشتهٔ پزشکی بود، نیل جوان گفت هرگز در آن جلسه شرکت نمی‌کند و همان روز قسم خورد به آزمایش روی حیوانات نه تنها در دانشگاهی که در آن تحصیل می‌کند بلکه در تمام دانشگاه‌های آمریکا پایان دهد، سوگندی که عملی کردن آن در آن زمان ناممکن به نظر می‌رسید.
او از همان روز مبارزه با آزمایش روی حیوانات را آغاز کرد. نامه‌های اعتراض‌آمیز، تحصن‌ها، تظاهرات‌ها، پتیشن‌ها، بیل‌بوردها...
در سال ۱۹۸۵ او کمیتهٔ پزشکان متعهد (Physicians Committee for Responsible Medicine  یا به اختصار PCRM) را پایه‌ریزی کرد که عمده‌ترین اهداف آن، تمرکز بیشتر بر روش‌های پیشگیرانه با تغذیهٔ سالم گیاهی و شیوهٔ زندگی سالم و ابداع و استفاده از روش‌های پژوهشی انسانی به جای روش‌های غیر اخلاقی و ناکارآمد مانند آزمایش روی حیوانات بود. در تمام این سال‌ها این کمیته، پزشکان متعهد زیادی از آمریکا و کانادا را به خود جلب کرده است و مرتب بر دامنه و عمق تلاش‌هایش افزوده است. 
کسانی که در سال‌های گذشته فعالیت‌های این سازمان را دنبال کرده‌اند شاهد تلاش‌های قدم به قدم و پی‌گیرانهٔ آن برای پایان دادن به آزمایش روی حیوانات در دانشگاه‌های پزشکی بوده‌اند.
بد نیست نگاهی به تاریخچهٔ آزمایش روی حیوانات در دانشگاه‌های پزشکی آمریکا و کانادا از سال تاسیس PCRM تا کنون بیاندازیم:
سال ۱۹۸۵: ۸۷ درصد دانشگاه‌های پزشکی آمریکا از روش آزمایش روی حیوانات (معمولاُ سگ‌ها) استفاده می کنند.
سال ۱۹۹۲: یک دانشجوی پزشکی در ایالت کولورادوی آمریکا با پشتیبانیِ PCRM از دانشگاه خود که ادامهٔ تحصیل وی را مشروط بر شرکت در یک کلاس تشریح حیوانات کرده است به دادگاه شکایت می‌کند و برنده می‌شود.
سال ۱۹۹۵: دانشگاه پزشکی هاروارد به استفاده از سگ‌ها و موش‌ها در کلاس‌های خود پایان می‌دهد. هنوز ۶۷ درصد دانشکده‌های پزشکی آمریکا از روش آزمایش روی حیوانات برای مقاصد آموزشی استفاده می‌کنند.
سال ۲۰۰۵: دانشگاه کالیفرنیا اعلام می‌کند از این پس از روش آزمایش روی حیوانات برای آموزش استفاده نخواهد کرد. ۲۴ درصد دانشگاه‌ها همچنان از روش آزمایش روی حیوانات استفاده می‌کنند.
سال ۲۰۰۷: AMSA (American Medical Student Association) اعلام می‌کند که از استفاده از روش‌های جایگزین به جای استفاده از آزمایش روی حیوانات در دانشگاه‌ها به شدت حمایت می‌کند. ۱۸ درصد دانشگاه‌ها همچنان از روش آزمایش روی حیوانات استفاده می‌کنند.
سال ۲۰۰۸: دانشگاه Case Western Reserve University، آخرین دانشگاهی که از سگ‌ها برای آزمایشات استفاده می‌کند به آزمایش روی حیوانات پایان می‌دهد.
سال ۲۰۱۰: دانشگاه Memorial University در ایالت نیوفاندلند کانادا، آخرین دانشگاه کانادایی که هنوز از روش آزمایش روی حیوانات استفاده می‌کند،  به استفاده از این روش پایان می‌دهد. هنوز ۸ درصد دانشگاه‌های ایالات متحده از این روش استفاده می‌کنند.
سال ۲۰۱۳: دانشگاه وابسته به ارتش Uniformed Services University آزمایشگاه حیوانات خود را جمع می‌کند. هنوز ۵ درصد از دانشگاه‌های پزشکی از روش آزمایش روی حیوانات استفاده می‌کنند.
سال ۲۰۱۶: دانشگاه‌های جان هاپکینز و دانشگاه Tennessee College of medicine در Chattanooga ، آخرین دانشگاه‌های ایالات متحده که همچنان از روش آزمایش روی حیوانات استفاده می‌کنند به PCRM اعلام می‌کنند پیرو تصمیم دانشگاه‌های دیگر و با توجه به اینکه استفاده از روش‌های شبیه‌سازی در دانشگاه‌های دیگر کاملاً کارآمد و کافی هستند، آنها هم پس از این از روش آزمایش روی حیوانات برای مقاصد آموزشی استفاده نمی‌کنند.
به این ترتیب، قولی که دکتر برنارد در زمان دانشجویی داده بود پس از دهه‌ها تلاش بی‌وقفه و در سال ۲۰۱۶ به حقیقت پیوست. دیگر هیچ دانشجوی پزشکی در آمریکا یا کانادا نباید در تشریح یک حیوان مظلوم شرکت کند. راه دکتر برنارد همچنان ادامه دارد: جایگزین کردن روش آزمایش روی حیوانات در برنامه‌های پژوهشی و و نظامی و تست داروها و مواد شیمیایی، گسترش تغذیه و شیوهٔ زندگی سالم برای پیشگیری از بیماری‌های مزمن و کشنده...
او بدون شک یک نمونهٔ زنده برای این گفتار گاندی است: «خودت تغییری باش که دوست داری ببینی». کاش همهٔ ما تغییری باشیم که دوست داریم ببینیم.. تالین ساهاکیان