- نوشته شده توسط: تالین ساهاکیان
نفرت‌پراکنی نسبت به سگ‌ها و گربه‌ها به نام «حمایت از محیط زیست» و شیپوری که از طرف اشتباه نواخته می‌شود
کسانی که از چند دهه پیش، درگیر مشکلات حیوانات در ایران بوده‌اند خوب می‌دانند که اکثریت قریب به اتفاق جامعهٔ ایران از زمان‌های دور حتی به حیوانات اهلی شده‌ای مثل سگ و گربه، روی خوشی نشان نداده‌اند، نه ۱۰۰ سال پیش، نه ۴۰ سال پیش، نه ۲۰ سال پیش و نه حتی امروز...خوشبختانه در سال‌های اخیر توجه گروهی از مردم ایران به درد و رنج این حیوانات جلب شده است و رابطه‌ای نو بر پایهٔ مسئولیت‌پذیری و مهربانی میان گروهی از مردم ایران و این حیوانات شکل گرفته است ولی عده‌ای حتی چشم دیدن همین کورسوی کوچک و لرزان امید در این ظلمات را هم ندارند و مردم را با عناوین مختلف به بی‌توجهی نسبت به درد و رنج و گرسنگی این حیوانات و راندن آنها از خود دعوت می‌کنند. استدلال گروهی از این افراد این است که با غذارسانی به سگ‌ها و گربه‌ها، باعث افزایش تعداد آنها و در نتیجه، آسیب به محیط زیست و گونه‌های دیگر می‌شویم. بدون شک باید از رشد جمعیت حیوانات وابسته به انسان جلوگیری کرد ولی در اینجا دو سوال مطرح می‌شود:
۱- آیا این حیوانات، در حال حاضر معضل واقعی محیط زیست ایران‌اند؟
۲- آیا زجرکش کردن آنها با گرسنگی و تشنگی و بی‌مهری، روش درستی برای کنترل جمعیت آنهاست؟
زمین در حال نابودی است، در برخی نقاط با سرعتی سرسام‌آور و در برخی نقاط دیگر با سرعتی نامحسوس‌تر. واقعیت این است که محیط زیست ایران هم با سرعتی هولناک در حال فروپاشی است. ایران دارد به یک کویر بزرگ تبدیل می‌شود و همهٔ گونه‌های ایران در معرض خطر جدی نابودی‌اند. علت چیست؟
- تغییرات اقلیمی که نتیجهٔ تولید بی‌رویهٔ گازهای گلخانه‌ای توسط بشرند و تک تک آدم‌ها با زیاده‌خواهی و مصرف‌گرایی خود و تک‌تک دولت‌ها و مسئولان صنایع با برنامه‌ریزی‌های نادرست خود به آن شتاب می‌دهند.
- از میان رفتن زیستگاه‌ها و منابع غذایی حیوانات به دلیل تبدیل جنگل‌ها و مراتع به شهر، روستا، مزرعه، چراگاه، کارخانه، جاده، اتوبان، معدن، منطقهٔ صنعتی و غیره... رشد جمعیت بشر، مهم‌ترین عامل نابودی محیط زیست و گونه‌هاست.
- سیاست‌های نادرست اقلیمی مانند سدسازی‌های نابجا، منحرف کردن مسیر رودخانه‌ها، خشکاندن تالاب‌ها، مالچ‌پاشی، کشاورزی در محل نادرست و با روش‌های نامناسب، چرای بی‌رویهٔ دام‌ها، استفادهٔ بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی، آلوده کردن آب‌های زیرزمینی و خاک با صنایع و دامداری و غیره...
- بله، بشر تنها عامل نابودی محیط زیست و گونه‌هاست طوری که اگر ۱۰۰۰ عامل اول در نابودی پرشتاب فعلی محیط زیست را بشماریم، می‌بینیم که انگشت اشاره در هر ۱۰۰۰ مورد به طرف بشر می‌چرخد ولی مدعیان حمایت از محیط زیست ایران به جای اشاره به معضلات واقعی مانند عدم کنترل مناسب جمعیت بشر، مصرف غیر مسئولانه، سیاست‌های کاملاً نادرست دولت و صنایع، انگشت اشاره‌شان را در هوا می‌چرخانند و به سمت حیواناتی می‌گیرند که هزاران سال پیش توسط بشر از طبیعت جدا شده‌اند، استثمار شده‌اند، پرورش داده شده‌اند و حالا تبدیل به خاری در چشم حقیر و روان تنگ‌نظر برخی آدم‌ها شده‌اند: سگ‌ها و گربه‌ها.
نه! سگ‌ها و گربه‌ها، نه معضل‌آفرین طبیعت‌اند و نه حیوانات وحشی‌اند که آنها را به حال خود و جریان طبیعی طبیعت واگذاریم. واگذاری این حیوانات به سرنوشت شومشان نه اخلاقی است و نه منطقی، نه به سود این حیوانات است و نه به سود حیوانات وحشی و نه به سود آدم‌ها. این وظیفهٔ اخلاقی و منطقی و حتی اقلیمی ما آدم‌هاست که به این حیوانات رسیدگی کنیم، غذارسانی کنیم، آنها را درمان و واکسینه کنیم، مهربانی با آنها را در سطح جامعه آموزش بدهیم و صد البته با عقیم‌سازی درست و اصولی و فراگیر، جمعیت آنها را کنترل کنیم. با اعمال این بستهٔ چندجانبه، هم به وظیفهٔ اخلاقی خود درست عمل می کنیم، هم از بازگشت تعدادی از این حیوانات به حیات وحش و در نتیجه، شکار برخی گونه‌ها توسط تعدادی از آنها جلوگیری می‌کنیم، هم یک هم‌زیستی مسالمت‌آمیز و سالم میان آنها و آدم‌ها به وجود می‌آوریم و هم به مرور زمان جمعیتشان را کمتر و کمتر می‌کنیم...
کسانی که با ادعا و بهانهٔ حمایت از محیط زیست، تخم نفرت و دشمنی یا بی‌تفاوتی نسبت به درد و رنج سگ‌ها و گربه‌ها را می‌پراکنند، در وهلهٔ اول بهتر است نگاهی به کارنامه و عملکرد کشورها و مناطق موفق دنیا در زمینهٔ کنترل جمعیت این حیوانات بیندازند. نه! این کشورها و شهرها و مناطق دنیا نه با کشتن این حیوانات به اینجا رسیده‌اند و نه با بی‌تفاوتی نسبت به آنها و واگذاریشان به گرسنگی و بیماری و دربدری...
اگر قرار بود مشکل سگ‌ها و گربه‌های بیخانمان ایران با خشونت یا بی‌تفاوتی مردم نسبت به درد و رنج این حیوانات حل شود، در طول چند قرن گذشته که مردم به این حیوانات رسیدگی نمی‌کردند، به آنها غذا نمی‌‌دادند و آنها را عقیم نمی‌کردند و صد البته هر از چند گاهی هم آنها را قتل عام می کردند، جمعیت این حیوانات به صفر رسیده بود.
پس دست نگه دارید! لطفاً چرخ را از اول اختراع نکنید و راه اشتباه رفته را دوباره نروید. از تجربیات و آموزه‌های دیگران درس بگیرید و به جای تبلیغ بی‌تفاوتی نسبت به این حیوانات و راندن آنها روی این نقاط تمرکز کنید:
- حمایت از پروژه‌های عقیم‌سازی و واکسیناسیون در همهٔ روستاها و شهرها زیر نظر دولت و نهادهای خصوصی و تشویق مردم به عقیم‌سازی حیوانات خانگی تحت سرپرستی خود
- تلاش برای واگذاری تعدادی از این حیوانات به افراد مناسب و آگاهی‌رسانی مردم در جهت به سرپرستی گرفتن و خودداری از خرید حیوانات
- غذارسانی مناسب در محل‌های مناسب و درمان حیوانات بیمار یا زخمی
- جلوگیری از توله‌کشی و واردات حیوانات از سایر نقاط دنیا به ایران
- آموزش مهربانی با این حیوانات
باشد که با اندیشه و تدبیر درست و مهربانی، قسمتی از راه حل باشیم نه مشکل!