- نوشته شده توسط: تالین ساهاکیان
مرگ موش!
سم‌خوار کردن یک حیوان، یکی از خشونت‌آمیزترین ظلم‌ها به حیوانات است. فقط یک لحظه خودمان را به جای حیوانی بگذاریم که قرار است ساعت‌ها و روزها از درد و انقباض و تشنج و ضعف و تهوع و خونریزی داخلی به خود بپیچد تا بمیرد.
سازندگان سموم امروزی، این سموم را به عنوان سموم «هوشمند» معرفی می‌کنند! داستان از این قرار است که موش‌ها حیوانات بسیار باهوشی‌اند. وقتی گروهی از موش‌ها یک منبع غذای جدید پیدا می‌کنند، یکی از موش‌ها غذا را می‌خورد. اگر علایم بیماری در او ظاهر شود، بقیه به آن غذا لب نمی‌زنند. بنابراین، بیشتر سموم سنّتی که به محض خورده شدن باعث بروز علایم بیماری در حیوان می‌شدند، منجر به قتل عام‌های بزرگ در موش‌ها نمی‌شدند. به همین دلیل، سازندگان سموم، به فکر برنامه‌ریزی برای «مرگ تدریجی» و گول زدن موش‌ها افتادند به این ترتیب که موشی که غذای سمی را خورده است در ساعات و حتی روزهای اول هیچ علایمی از بیماری از خود نشان نمی‌دهد اما در عرض چند روز، خونش رقیق و رقیق‌تر می‌شود تا جایی که تمام اندام‌های داخلی خونریزی می‌کنند و حیوان نگون‌بخت به بدترین و دردناک‌ترین مرگ می‌میرد (موش‌های دیگر هم متوجه ارتباط این مرگ با غذایی که موش قربانی چند روز پیش خورده است نمی‌شوند).
اما بلای سموم امروزی، فقط گریبان موش‌ها را نمی‌گیرد. بسیار پیش می‌آید که حیوانات دیگر (جوندگان دیگر، سگ‌ها، گربه‌ها و غیره) هم این غذای مسموم را می‌خورند. علاوه بر این، موش‌ها غذای اصلی بسیاری از پستانداران و پرندگان شکارچی و خزندگان‌اند. حیواناتی که این موش‌های مسموم را شکار می‌کنند، خود مسموم می‌شوند. البته چون جثهٔ حیوانات شکارچی، نسبت به موش‌ها بزرگ‌تر است معمولاً با خوردن یک موش نمی‌میرند ولی وقتی در منطقه‌ای غذای سمی پخش می‌شود و موش‌های زیادی را مسموم می‌کند، احتمال اینکه یک حیوان شکارچی با خوردن مکرر موش‌های مسموم به دوزی از سم برسد که باعث بروز مسمومیت و حتی مرگ او بشود زیاد است. از طرف دیگر، با مرگ و میر و کم شدن جمعیت حیوانات شکارچی در یک منطقه، جمعیت موش‌ها افزایش پیدا می‌کند و آدم‌ها بیشتر و بیشتر به روش‌های خشونت‌آمیز برای کشتن موش‌ها رو می‌آورند و این چرخهٔ خشونت ادامه پیدا می‌کند. علاوه بر همهٔ این‌ها، این سموم به سختی تجزیه می‌شوند و تا مدت‌های طولانی در طبیعت باقی می‌مانند (سمی که از طریق ادرار یا مدفوع از بدن حیوان مسموم دفع شده است یا بعد از تجزیهٔ جسد حیوان در طبیعت باقی مانده است) و تا زمانی که کاملاً تجزیه شوند، جان حیوانات زیادی را به خطر می اندازند. خود آدم‌ها هم از پیامدهای حضور این سموم در محیط‌های مختلف در امان نمی‌مانند. شاید شما هم کسانی را می‌شناسید که در نتیجهٔ ارتباط با مرگ موش، تا دم مرگ رفته‌اند یا هفته‌ها یا ماه‌ها بستری بوده‌اند.لطفاً برای دور کردن موش‌ها از منزل، انبار و کارخانه و کارگاه از روش‌های بدون خشونت استفاده کنید و این حیوانات را نکشید. برای آشنایی با چند روش به این صفحه مراجعه کنید.