- نوشته شده توسط: تالین ساهاکیان
داستان «رودنی»
این داستان، داستان «رودنی»، سگی آرام و مهربان به نقل از دکتر دامپزشک، پیتر هنریکسن، است:
«او همیشه از دیدن ما خوشحال می‌شد و دمش را چنان با هیجان تکان می‌داد که به دیوارهای قفس کوچک فلزیش می‌خورد. من دانشجوی سال سوم دامپزشکی بودم و او را از سولۀ مرگی که در نزدیکی دانشگاه بود به آنجا آورده بودند تا من و سه دانشجوی دیگر در طول ترم تکنیک‌های جراحی را بر روی او آزمایش کنیم. این اولین بار بود که ما آموزش جراحی می‌دیدیم. از سر و وضعش مشخص بود که زندگی خوبی نداشته است و با یک نوازش ساده و یک پیاده‌روی کوچک دور دانشکده خوشحال می‌شد. اول او را عقیم کردیم، یک جراحی ساده... با این تفاوت که عملی که باید ۲۰ دقیقه طول می‌کشید یک ساعت طول کشید و داروی بیهوشی که به او داده بودیم آنقدر زیاد بود که او ۳۶ ساعت تمام خوابید ولی کم کم حالش خوب شد. دو هفته بعد از آن قسمت پایین شکم را باز کردیم، بررسی کردیم و دوباره بستیم. این اولین عمل مهم همۀ ما بود و نظارتی بر کار ما وجود نداشت، شکم را درست نبسته بودیم. صبح روز بعد زخم باز شده بود و او روی رودۀ کوچک خودش نشسته بود. با عجله آن را دوباره دوختیم و او جان سالم به در برد ولی بیشتر از یک هفته طول کشید تا نوانست دوباره پیاده‌روی کند، کاری که او آنقدر دوست داشت. با این حال، او همچنان با دیدن ما دمش را تکان می‌داد و با تمام شور و نیرویی که داشت به ما خوش‌آمد می‌گفت.
یک هفته پس از آن، دوباره او را بیهوش کردیم و پایش را شکستیم و با یک «پین استیل» تعمیر کردیم. بعد از این عمل، رودنی همیشه و بدون وقفه درد می‌کشید، تب کرد و دیگر هرگز شور و هیجان قبل را نداشت. با وجود آنکه آنتی‌بیوتیک زیادی به او دادیم حالش هرگز کاملاً خوب نشد. او دیگر نمی‌توانست راه رفتن خود را کنترل کند و وقتی ما را می‌دید دمش را خیلی آهسته تکان می‌داد. دیگر چشمان قهوه‌ایش نمی‌درخشیدند. پای عمل شده همچنان بی‌حرکت و ورم کرده بود. ترم داشت تمام می‌شد و شمارش معکوس روزهای زندگی رودنی شروع شده بود. یک بعد از ظهر او را خواباندیم. در همان حال که بدن او از زندگی خالی می‌شد و چشم‌هایش تمرکز خود را از دست می‌دادند، نگاه من به آزمایش روی حیوانات هم شروع به تغییر کرد. من یک پژوهشگرم و باید طرفدار پر و پا قرص استفاده از روش آزمایش روی حیوانات باشم... ولی بعد از ۱۵ سال تجربۀ کاری در دامپزشکی بر این باورم که ملاحظات اخلاقی و فلسفی سنگین‌تر از سود آن‌اند. اینکه ما بر حسب اتفاق قدرتمندترین گونهٔ روی زمین‌ایم اگر چه به ما این توانایی را می‌دهد ولی هرگز این حق را نمی‌دهد که از حیواناتِ به اصطلاح پایین‌تر سوء استفاده کنیم. هدف، وسیله را توجیه نمی‌کند.»
پاورقی: در هر ثانیه، ۴ حیوان نگون بخت مانند رودنی پس از شکنجۀ جسمی و روحی در آزمایشگاه‌های سراسر دنیا کشته می‌شوند. اگر چه برای بسیاری از آزمایشات، راه‌های جایگزین و انسانی وجود دارد، بسیاری از موسسات پژوهشی همچنان اصرار دارند از روش آزمایش روی حیوانات استفاده کنند و با وجود آنکه در برخی از کشورها مانند انگلیس استفاده از روش آزمایش روی حیوانات با هدف آموزش در مدارس و دانشگاه‌ها ممنوع است و یا معتبرترین دانشگاه‌های ایالات متحدۀ آمریکا از روش‌های آموزشی دیگر استفاده می‌کنند، هنوز بسیاری از مراکز آموزشی دنیا اصرار دارند به آزمایش روی حیوانات و زنده‌شکافی در دانشگاه‌ها و مدارس ادامه دهند.
برای آگاهی بیشتر در مورد آزمایش روی حیوانات، به این صفحه مراجعه کنید.