تاکسیدرمی

تاکسیدرمی، به پروسه‌ای گفته می‌شود که طی آن، گوشت، اعضای داخلی، استخوان و چربی حیوان مرده از بدن او خارج می‌شود، پوستش با مواد فاسد نشدنی پر و سپس دوخته می‌شود و با استفاده از ابزارها و روش‌های مختلف، حالتی زنده در بدن مرده تداعی می‌شود مثلاً به نظر می‌رسد حیوان دارد آب می‌خورد یا شکار می‌کند.

در اینجا این سوال مطرح می‌شود که آیا خرید حیوانات تاکسیدرمی شده اخلاقی است؟ برای پاسخ به این سوال ابتدا به پرسش‌های زیر پرداخت:

۱- اجساد حیوانات تاکسیدرمی شده از کجا تامین می‌شود؟

تعدادی از حیوانات، حیواناتی‌اند که به مرگ طبیعی یا در نتیجهٔ تصادف در جاده‌ها یا در مورد پرندگان، در نتیجهٔ برخورد با شیشه‌ها و غیره مرده‌اند اما این تمام ماجرا نیست: یک منبع عمدهٔ دیگر این جنازه‌ها، شکارچیان‌اند. فروش و نمایش حیوانات شکار شده، همواره یکی از انگیزه‌های مهم شکار بوده و هست. بیشتر این حیوانات عملاً کشته می‌شوند تا سر یا پیکر تاکسیدرمی‌شده‌شان در گوشهٔ یک اتاق پذیرایی، دفتر کار، هتل یا رستوران به نمایش گذاشته شود. بسیاری از شکارچیان غیر مجاز حتی اقدام به شکار مخفیانهٔ گونه‌های در حال انقراض می‌کنند و اجساد حیوانات را با قیمت‌های گزاف به قاچاقچیان بین‌المللی می‌فروشند...اما در دهه‌های اخیر نوعی دیگر از شکار هم رایج شده است: در این روش، حیوانات وحشی و گاهی اهلی در محیط‌های بسته پرورش داده می‌شوند تا افراد علاقه‌مند به شکار با پرداخت هزینه‌ای مشخص آنها را شکار کنند، با آنها عکس بگیرند.


۲-از کجا می‌توان متوجه شد که آیا از جسد یک حیوان مرده یا تصادفی برای تاکسیدرمی استفاده شده است یا حیوان برای تاکسیدرمی شدن کشته شده است؟
از هیچ جا! مگر آنکه شخصی را که تاکسیدرمی می‌کند بشناسید و به او اطمینان داشته باشید.

۳- هدف از خرید یا نمایش حیوانات تاکسیدرمی شده چیست؟

برخی از موزه‌های طبیعی، برای نمایش حرکات و حالات گونه‌های مختلف با همهٔ جزئیات از حیوانات تاکسیدرمی شده استفاده می‌کنند ولی در حال حاضر برای این کار نوع دیگری از تاکسیدرمی وجود دارد که در آن، اصولاً از جنازهٔ حیوانات استفاده نمی‌کنند بلکه با مواد مختلف حیوانات را با سایز واقعی ۱۰۰ درصد شبیه‌سازی می‌کنند و حالت‌های مختلف را به نمایش می‌گذارند.

اما آویزان کردن سر و بدن حیوانات به در و دیوار به عنوان دکوراسیون و تزئین، داستان دیگری است: گذشته از آنکه برای بیشتر کسانی که حیوانات را به راستی دوست دارند، دیدن سر یک گوزن مرده روی دیوار یا پوست یک خرس یا گاو به عنوان فرش یا یک روباه انباشته شده با پنبه در گوشهٔ اتاق یا یک جوجه‌اردک در ویترین ناخوشایند و پیدا کردن کوچک‌ترین ارتباط میان این نوع نمایشات و «زیبایی‌شناسی» بسیار سخت است، شخصی که می‌خواهد یک حیوان تاکسیدرمی شده، چه حیوان اهلی باشد و چه حیوان وحشی، را بخرد باید از خودش بپرسد آیا این نوع «لذت بردن از تماشای حیوانات مرده» ارزش ریسک کردن برای جان حیوانات را دارد؟ چه تضمینی وجود دارد که حیوان تاکسیدرمی شده برای تاکسیدرمی شدن کشته نشده باشد و حتی اگر در موارد خاص، چنین تضمینی وجود داشته باشد، آیا تبلیغ و ترویج این نوع نمایشات، می‌تواند در کل به نفع حیوانات باشد؟